Strike the pose
Blijf op de hoogte en volg Jan en Ilse
07 Augustus 2012 | Verenigde Staten, New York
Het is weer eens tijd voor een verhaaltje. Time flies when you’re having fun zeggen ze en dat is ook echt zo. We zijn alweer vijf maanden in deze (te) gekke stad en hebben ons nog niet verveeld. Nu is dat voor mij ook wel een uitdaging, vervelen.
Vorige keer heb ik jullie kennis laten maken met mijn vrijwilligerswerk en Engelse les. Inmiddels heb ik afscheid genomen van Bill (mijn Engels leraar). Onze tijd samen zat erop en het is tijd om verder te gaan. Ja en wat is verder gaan dan…..is dat werken, vrijwilligerswerk, niets doen of…..studeren. Eureka, studeren. En ja hoor deze mevrouw gaat vanaf september de schoolbanken weer in en wel de beroemde schoolbanken van de New York University. Ik ben al op jacht naar een hippe boekentas en een nog hippere broodtrommel. Oh nee dat hoeft niet, want niemand smeert hier een boterham, die koop je gewoon. Maar dit meisje blijft lekker Nederlands dus die broodtrommel komt er toch voor de bruine boterhammetjes met jonge kaas (mede mogelijk gemaakt door pap en mam). Ik ga de opleiding coaching volgen met als specialisatie life-coaching. Ik heb nog oefenslachtoffers nodig, dus wie wil? Dus over een jaar kunt u bij mij terecht voor een professionele schop onder uw kont.
Zoals vorige keer beloofd een kijkje bij de freak show die Broadway Dance Center heet. Zoals de naam het al zegt BROADWAY dance center, hier ga je dus naartoe als je het wilt maken op Broadway. Of als je een meisje bent uit Valkenswaard dat ook wel van een dansje houdt en die ambitie niet heeft. Daar ging het de eerste keer misschien mis. Ik dacht ik houd het vertrouwd en ik ga naar een les van Luam. Voor degene die haar niet kennen; DE choreograaf van de sterren (Beyonce, Rihanna) en ik had de eer om jaren geleden een dag door haar getraind te worden tijdens mijn choreografe opleiding. Na een tienrittenkaart gekocht te hebben ging ik netjes wachten bij studio 5. Na 10 minuten dacht ik, waarom heb ik een tienrittenkaart gekocht en geen proefles genomen. De mensen die daar zaten dachten, van stretchen maken we onze dagelijkse missie en kleren zijn er om creatief mee te zijn. Daar zat ik dan, het meisje (ja zo voelde ik me toen, absoluut geen mevrouw meer) uit Valkenswaard met haar baggy broek, zwart shirtje en Nike sneakers. Omringd door een kerel in een hotpants die op zijn kop tegen de muur stond en een soort lokroep aan het doen was, kerels op enorme stiletto’s en meiden met vleeskleurige leggings die al puffend elkaar dubbel aan het vouwen waren. Dit beloofde wat. Het was enorm druk in de les dus het was dringen voor een plaatsje en jezelf dubbel vouwen om iets te kunnen zien. Inmiddels heb ik geleerd dat als je het hier wilt maken je moet vechten om vooraan te staan en enorm overdreven aandacht moet vragen van de instructor. Toch fijn dat ik het hier niet hoef te maken. Maar ondanks dat was de les enorm leuk en kan ik na vijf maanden zeggen dat ik het erg naar mijn zin heb. Voor mij geen vleeskleurige legging (daar kom ik niet goed in uit), ook geen kopstand, lokroepen etc. maar gewoon lekker dansen. Naast de hiphop lessen heb ik House gedaan: niet voor herhaling vatbaar, ik heb een week in de kreukels gelegen. Ik ben duidelijk geen 18 meer en ook niet gemaakt voor breakdance. Vogueing: hysterisch!! Enorm over de top vrouwelijk dansen te samen met de gay community die duidelijk beter is hierin. En dancehall: helemaal mijn ding. Lekker los op Jamaicaanse muziek met teksten die we gelukkig niet kunnen verstaan. Om toch een beetje soepel te blijven doe ik bijna wekelijks Pilates bij Linda Farrell. Een enorm leuk en kundig mens maar ook zij is besmet met het hotpants virus. Ze kan het hebben maar als je zo rond de 50 bent, ziet het er toch minder aantrekkelijk uit.
Het vrijwilligerswerk loopt ook goed. Inmiddels ook promotie gemaakt tot teamleader van de career exploration. Elke donderdag ben ik de akela/toos de regel doos. Ik word voortaan herkend door de jongeren die er wonen, geeft toch een fijn gevoel in dat stukje getto in midtown. En omdat ik de cursus tot teamleader heb gedaan, had ik de eer om vorige week in te vallen bij de Wii Zumba voor bejaarden in Harlem. De reis er naartoe was al een avontuur. Als wit vel met rugzak in de metro en daarna rond wandelen in “Da Hood” is toch bijzonder. Je ziet ze denken wat doet dat witte vel hier in godsnaam. Nou dat witte vel was op zoek naar het buurthuis om daar met de oudjes de voetjes van de vloer te halen. Het was wederom een warme dag maar de oudjes hadden er zin in. Het volgen van de Zumba dvd was lastig maar het dansen ging ze goed af. Juan was er ook, Don Juan (inclusief gebroken neus). De casanova van Inwood, Harlem. Hij vond het vooral leuk om met de vrijwilligers te dansen, een soort schuifelen.
Jan heeft inmiddels zijn eerste vrijwilligerservaring achter de rug. Zaterdag zijn we gaan kajakken met autistische kinderen. Het was even wennen om de wekker af te horen gaan om 6.15 op zaterdagochtend maar hij heeft het overleefd (en ik ook). Zoals alles hier nemen ze het zekere voor het onzekere dus 80 vrijwilligers en de eerste uren….geen kinderen. We hadden geen keuze dan van de zon te genieten omdat er weinig schaduw was en het rond de 35 graden was. Uiteindelijk zijn er bijna 400 mensen het water op geweest. Jan heeft de meeste tijd met kinderen op en neer gepeddeld en ik heb als vliegende keep op het terrein geholpen. Natuurlijk moesten we samen ook nog even peddelen en ik kan je zeggen, het is voor herhaling vatbaar. Het was in Brooklyn dus tijdens het peddelen hadden we een geweldig uitzicht op het Vrijheidsbeeld en de skyline van Manhattan. Natuurlijk moest er nog even wat gedronken worden na een lange dag in de zon met de kinders. En ook dat was voor herhaling vatbaar.
Zoals jullie lezen genieten we volop van alles en werken we allebei op onze eigen manier met plezier.
Tot snel.
Vorige keer heb ik jullie kennis laten maken met mijn vrijwilligerswerk en Engelse les. Inmiddels heb ik afscheid genomen van Bill (mijn Engels leraar). Onze tijd samen zat erop en het is tijd om verder te gaan. Ja en wat is verder gaan dan…..is dat werken, vrijwilligerswerk, niets doen of…..studeren. Eureka, studeren. En ja hoor deze mevrouw gaat vanaf september de schoolbanken weer in en wel de beroemde schoolbanken van de New York University. Ik ben al op jacht naar een hippe boekentas en een nog hippere broodtrommel. Oh nee dat hoeft niet, want niemand smeert hier een boterham, die koop je gewoon. Maar dit meisje blijft lekker Nederlands dus die broodtrommel komt er toch voor de bruine boterhammetjes met jonge kaas (mede mogelijk gemaakt door pap en mam). Ik ga de opleiding coaching volgen met als specialisatie life-coaching. Ik heb nog oefenslachtoffers nodig, dus wie wil? Dus over een jaar kunt u bij mij terecht voor een professionele schop onder uw kont.
Zoals vorige keer beloofd een kijkje bij de freak show die Broadway Dance Center heet. Zoals de naam het al zegt BROADWAY dance center, hier ga je dus naartoe als je het wilt maken op Broadway. Of als je een meisje bent uit Valkenswaard dat ook wel van een dansje houdt en die ambitie niet heeft. Daar ging het de eerste keer misschien mis. Ik dacht ik houd het vertrouwd en ik ga naar een les van Luam. Voor degene die haar niet kennen; DE choreograaf van de sterren (Beyonce, Rihanna) en ik had de eer om jaren geleden een dag door haar getraind te worden tijdens mijn choreografe opleiding. Na een tienrittenkaart gekocht te hebben ging ik netjes wachten bij studio 5. Na 10 minuten dacht ik, waarom heb ik een tienrittenkaart gekocht en geen proefles genomen. De mensen die daar zaten dachten, van stretchen maken we onze dagelijkse missie en kleren zijn er om creatief mee te zijn. Daar zat ik dan, het meisje (ja zo voelde ik me toen, absoluut geen mevrouw meer) uit Valkenswaard met haar baggy broek, zwart shirtje en Nike sneakers. Omringd door een kerel in een hotpants die op zijn kop tegen de muur stond en een soort lokroep aan het doen was, kerels op enorme stiletto’s en meiden met vleeskleurige leggings die al puffend elkaar dubbel aan het vouwen waren. Dit beloofde wat. Het was enorm druk in de les dus het was dringen voor een plaatsje en jezelf dubbel vouwen om iets te kunnen zien. Inmiddels heb ik geleerd dat als je het hier wilt maken je moet vechten om vooraan te staan en enorm overdreven aandacht moet vragen van de instructor. Toch fijn dat ik het hier niet hoef te maken. Maar ondanks dat was de les enorm leuk en kan ik na vijf maanden zeggen dat ik het erg naar mijn zin heb. Voor mij geen vleeskleurige legging (daar kom ik niet goed in uit), ook geen kopstand, lokroepen etc. maar gewoon lekker dansen. Naast de hiphop lessen heb ik House gedaan: niet voor herhaling vatbaar, ik heb een week in de kreukels gelegen. Ik ben duidelijk geen 18 meer en ook niet gemaakt voor breakdance. Vogueing: hysterisch!! Enorm over de top vrouwelijk dansen te samen met de gay community die duidelijk beter is hierin. En dancehall: helemaal mijn ding. Lekker los op Jamaicaanse muziek met teksten die we gelukkig niet kunnen verstaan. Om toch een beetje soepel te blijven doe ik bijna wekelijks Pilates bij Linda Farrell. Een enorm leuk en kundig mens maar ook zij is besmet met het hotpants virus. Ze kan het hebben maar als je zo rond de 50 bent, ziet het er toch minder aantrekkelijk uit.
Het vrijwilligerswerk loopt ook goed. Inmiddels ook promotie gemaakt tot teamleader van de career exploration. Elke donderdag ben ik de akela/toos de regel doos. Ik word voortaan herkend door de jongeren die er wonen, geeft toch een fijn gevoel in dat stukje getto in midtown. En omdat ik de cursus tot teamleader heb gedaan, had ik de eer om vorige week in te vallen bij de Wii Zumba voor bejaarden in Harlem. De reis er naartoe was al een avontuur. Als wit vel met rugzak in de metro en daarna rond wandelen in “Da Hood” is toch bijzonder. Je ziet ze denken wat doet dat witte vel hier in godsnaam. Nou dat witte vel was op zoek naar het buurthuis om daar met de oudjes de voetjes van de vloer te halen. Het was wederom een warme dag maar de oudjes hadden er zin in. Het volgen van de Zumba dvd was lastig maar het dansen ging ze goed af. Juan was er ook, Don Juan (inclusief gebroken neus). De casanova van Inwood, Harlem. Hij vond het vooral leuk om met de vrijwilligers te dansen, een soort schuifelen.
Jan heeft inmiddels zijn eerste vrijwilligerservaring achter de rug. Zaterdag zijn we gaan kajakken met autistische kinderen. Het was even wennen om de wekker af te horen gaan om 6.15 op zaterdagochtend maar hij heeft het overleefd (en ik ook). Zoals alles hier nemen ze het zekere voor het onzekere dus 80 vrijwilligers en de eerste uren….geen kinderen. We hadden geen keuze dan van de zon te genieten omdat er weinig schaduw was en het rond de 35 graden was. Uiteindelijk zijn er bijna 400 mensen het water op geweest. Jan heeft de meeste tijd met kinderen op en neer gepeddeld en ik heb als vliegende keep op het terrein geholpen. Natuurlijk moesten we samen ook nog even peddelen en ik kan je zeggen, het is voor herhaling vatbaar. Het was in Brooklyn dus tijdens het peddelen hadden we een geweldig uitzicht op het Vrijheidsbeeld en de skyline van Manhattan. Natuurlijk moest er nog even wat gedronken worden na een lange dag in de zon met de kinders. En ook dat was voor herhaling vatbaar.
Zoals jullie lezen genieten we volop van alles en werken we allebei op onze eigen manier met plezier.
Tot snel.
-
07 Augustus 2012 - 23:08
Sjouk:
Dit was nog ff een heerlijk verhaal om te lezen voor het slapen gaan!;) Ils, ga er iets mee doen als je nog een gaatje kan vinden in je drukke programma! Xx -
07 Augustus 2012 - 23:33
Han:
Ik lig nu ook in de kreukels..maar dan van t lachen!! T'was weer een toppertje! X -
08 Augustus 2012 - 09:48
Patricia:
Never a dull moment daar is wel duidelijk. Ik heb altijd begrepen dat je als "wit vel" niet in bepaalde wijken moet komen. Ik krijg van jou een andere indruk, klopt dat?
ben benieuwd hoe het je gaat bevallen die opleiding en ook wat die inhoudt,
have fun -
08 Augustus 2012 - 15:37
Hella:
Hoi Ilse en Jan,
Wat een mooi verslag weer, ik zie het allemaal helemaal voor me!
Heel veel succes op de New York University maar ook dat komt goed daar ben ik zeker van!
Geniet er nog van samen xxxx -
08 Augustus 2012 - 21:47
Toos:
Wat een schitterend verhaal! komt er ooit een boek?
Geniet van alles wat er op jullie pad komt. De stichting Hulp-Moldavie- Transnistrie zal het voorlopig zonder Ilse moeten doen, dat is wel duidelijk.
Veel liefs! -
09 Augustus 2012 - 19:09
Johan & Miranda:
Goh, wat is het Hollandse leven toch saai als ik dit allemaal lees zeg! Haha.
Leuk hoor! Komt helemaal goed! Hopelijk kunnen we het met de Mennings vrouwtjes ( ja, ja ik hoor er ook voortaan bij ;)) een keer live gaan beleven!!
Geniet ervan!
Veel groetjes Johan en Miranda -
10 Augustus 2012 - 13:28
Sjaak:
Mooi verhaal. Kenia en Harlem verschillen volgens mij niet veel van elkaar als je over straat loopt;)
Geniet ervan en tot volgende week. -
10 Augustus 2012 - 13:28
Sjaak:
Mooi verhaal. Kenia en Harlem verschillen volgens mij niet veel van elkaar als je over straat loopt;)
Geniet ervan en tot volgende week. -
15 Augustus 2012 - 22:47
Anne:
Hey Ilse,
Wat schrijf je geweldig, ik heb het al lachend aan Ben voorgelezen! Geweldig echt waar, je moet echt een boek gaan schrijven, ik ga hem sowieso kopen =)
XX Anne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
